Het wetsvoorstel Zorg en Dwang wordt besproken in de Tweede Kamer. Als je het mij vraagt is het een drama: Dwang heeft niks te maken met zorg! Net zoals slaan niks met opvoeding te maken heeft.
Maar toch wordt er nu dus een wet besproken die het toelaat dat mensen met een verstandelijke beperking en dementerende bejaarden “legaal” mogen worden vastgebonden, platgespoten, opgesloten enz. “omdat het de praktijk is”. Dat kan toch niet!
Zijn we die vreselijke beelden nu alweer vergeten??
Zie deze uitzending om op te frissen:
http://www.eo.nl/tv/devijfdedag/reportage-detail/alex-oudman-toen-en-nu-1/
Die beelden waar we allemaal om hebben gehuild??
• Brandon, de jongen die 3 jaar vastgebonden zat aan de muur van een instelling, waarvan de staatssecretaris zei “De zorg aan Brandon voldoet aan de norm”.
http://www.eo.nl/tv/devijfdedag/reportage-detail/vastgeketend-het-hoeft-niet/
• Alex, de man die maandenlang naakt en verwaarloosd in een isoleercel zat: (Netwerk) http://www.youtube.com/watch?v=Vx8laZG3zR4
• ‘Roelie’, de 44-jarige vrouw die overleed door buitensporig ingrijpen van de verpleging bij NOVO( zie Nieuwsuur 5 augustus) en waarbij uiteindelijk “niemand” verantwoordelijk is voor haar dood.. http://nieuwsuur.nl/onderwerp/536854-nog-altijd-veel-mis-in-gehandicaptenzorg.html
• En Lucas, Mick, Youp en Dexter, en de wanhoop van hun ouders die geen goede zorg of ondersteuning kunnen vinden en deze uitzichtloze situatie werkelijk moe zijn.
• http://www.eo.nl/tv/devijfdedag/reportage-detail/alex-oudman-toen-en-nu-1/
• http://www.eenvandaag.nl/gezondheid/42443/nog_steeds_geen_oplossing_dex_en_brandon_kinderen
• Ik ben vast niet de enige die op dit moment terugdenkt aan Jolanda Venema, en de vele politieke uitspraken die sindsdien gedaan zijn; Dit zou stoppen… http://www.geschiedenis24.nl/andere-tijden/afleveringen/2008-2009/Jolanda-Venema.html
Het is nu 2013, en nog steeds zien we schrijnende primitieve taferelen in de zorg voor verstandelijk gehandicapten. (Gelukkig niet overal: er zijn ook goede woonvoorzieningen, dat mag gezegd worden). Maar toch: de primitieve toestanden bestaan nog steeds, van verwaarlozing tot aan mishandeling… Een kind vastbinden omdat hij “lastig” is. Een vrouw dooddrukken als “bijwerking van de zorg”?? En dan heb ik het nog niet eens gehad over de vreselijke toestanden in de ouderenzorg…
We moeten ons nu de vraag stellen: Is dit Nederlands?? Willen we dit soort toestanden in een wet hebben die het toelaat om mensen zo primitief en inhumaan te behandelen: als een ding zonder gevoel… ? Of gaan we erkennen dat zorg iets anders is dan dwang, net zoals slaan niet bij opvoeding hoort?? Kunnen wij onszelf aankijken in de spiegel, en zeggen dat we trots zijn op de zorg aan de kwetsbaren van onze samenleving???
Dwang is ontzettend primitief. Iedereen wordt er ongelukkig van. Zulke taferelen willen we toch niet! Het kan veel beter! Keer op keer blijkt dat een zachte en persoonsgerichte benadering veel beter werkt dan de harde hand bij het oplossen van moeilijk-hanteerbaar gedrag. Dat wordt keer op keer benadrukt.
Nogmaals de verfrissende uitzending,
http://www.eo.nl/tv/devijfdedag/reportage-detail/alex-oudman-toen-en-nu-1/
De uitzending laat zien dat een zachte benadering nodig is en werkt, we zien het bij Brandon, Lucas en Mick, maar vooral zien we “het wonder van Alex”: Er is speciaal voor hem een huis gebouwd met zijn eigen zorgteam, met mensen die hem kunnen “lezen” en zijn angst begrijpen. Er is geinvesteerd in zijn bestaan. DAT IS ZORG!!
Er zijn talloze voorbeelden, zie ook Sebastiaan: http://www.youtube.com/watch?v=1O_qctGKbfs
Maar toch blijft men in de politiek een beetje hangen met die oude wet, die gebaseerd is op oude opvattingen: namelijk de misvatting dat dwang wel helpt.
Maar dwang helpt helemaal niet!
Het geeft alleen maar meer strijd, angst, paniek, trauma’s en dus meer problemen. Dat inzicht is door de jaren heen steeds sterker geworden, en dat besef wordt ook door professionals in de zorg omarmd. De inzichten mbt zorgkwaliteit zijn in de loop der jaren veranderd: Dwang is geen goede zorg. Echte zorg is aandacht en maatwerk.
Sinds 2008 heeft de overheid structureel geld besteed aan het terugdringen van dwang in de GGZ. En eigenlijk weet iedereen wel dat geweld en machtsvertoon geen oplossing biedt voor problematisch gedrag. Vanaf 25 april 2007 is het ook verboden om kinderen te slaan bij de opvoeding. Een opvoeding gebaseerd op respect heeft immers veel meer zin.
Waarom wordt er dan nu gepraat over een wet Zorg en Dwang??
Hoe kan men anno 2013 nog op het idee komen om dwang toe te passen bij verstandelijk gehandicapten en mensen met dementie, bij wie de prikkel- en informatie verwerking vaak anders is, en dikwijls erg direct verloopt; Dat houdt in dat mensen erg direct reageren op wat er gebeurt. En dwang geeft extreem negatieve prikkels af: Iedereen wordt bang als hij/zij vastgebonden ligt.. Maar juist mensen met intellectuele beperkingen kunnen dat moeilijker relativeren. Het is voor deze groep mensen dus nog verschrikkelijker en heftiger dan voor mensen die een wat hoger niveau van inzicht hebben. En juist deze groep kan erg moeilijk voor zichzelf opkomen. Daar dreigen zij nu de dupe van te worden.
Gaan we nog langer toelaten dat deze mensen slachtoffer worden van primitieve praktijken die voortkomen uit een gebrek aan aandacht??? Laten we de ontwikkeling stilstaan of gaan we mee met de ontwikkelingen van deze eeuw?
Het is mogelijk om deze mensen een goed leven te geven.
Echte zorg en echte investering in hun bestaan (geen dwang).
We kunnen ervoor kiezen om een wereld op te bouwen waarin mensen WEL gelukkig worden. Het KAN. Er kan een wet komen die echte ZORG regelt, en geen primitieve praktijken meer toelaat.
De keuze wordt momenteel gemaakt in de Tweede Kamer.
Op 19 september 2013 zal er vermoedelijk gestemd worden over het wetsvoorstel Zorg en Dwang.
Maar de debatten in de Tweede Kamer maken pijnlijk duidelijk dat de ouderwetse beeldvorming nog teveel aanwezig is bij veel politici. Dwang en zorg worden vaak nog in 1 adem genoemd, met de meest rare vervoegingen: instemmen met dwang, vrijwillige onvrijwillige zorg, ‘dwangzorg’… het zijn allemaal verzachtende woorden voor afschuwelijke praktijken (opsluiten, vastbinden en platspuiten)…
De politici in de Tweede Kamer doen een poging om de wet te beoordelen op “werkbaarheid” enz., maar ik vraag me af of ze zich bewust zijn van de onderliggende foute aanname: Dwang is geen zorg. Dwang leidt niet tot een wenselijk effect. Dwangtoepassing leidt tot angst en paniek, afbreuk van vertrouwen, strijd, en meer problemen, en dus een onhoudbare, onwerkbare sfeer in de zorg, met alleen maar strijd en angst…. Dat is geen zorg!! Zorg is investeren in de kwaliteit van mensenlevens.
Het wetsvoorstel Zorg en Dwang gaat helaas niet over zorg, maar over dwang. En het verruimen van de mogelijkheden voor dwang zal vast niet leiden tot een vermindering van het gebruik: integendeel!
Als deze wet erdoor komt, dan is dat zeker een drama.
Dwang IS geen zorg.
Laat de politiek zijn woord houden: Dit soort primitieve praktijken willen we niet. De politiek heeft gezegd dat ze er alles aan zouden doen om deze praktijken te stoppen. We kunnen mensen met een verstandelijke beperking of dementie niet laten creperen. We hebben de plicht om goede zorg te geven.
Waar blijven de daden na de vele mooie woorden??
Of vinden de politici het niet de moeite waard om in deze mensen te investeren??
Investeer in zorg, niet in dwang!
Welkom op de weblog van Actiegroep Tekeer tegen de isoleer! 