EenVandaag : Het einde van de isoleercel

Op donderdag 29 mei 2014 werd bij EenVandaag op televisie en radio aandacht besteed aan de brief van de Speciale VN-Rapporteurs, over mensenrechtenschendingen door dwang in de psychiatrie. In die uitzending zit ook een interview met mij (Jolijn Santegoeds, initiatiefneemster van Actiegroep Tekeer tegen de isoleer! / Stichting Mind Rights).

Op de website van EenVandaag is de uitzending (radio en TV) terug te vinden: https://eenvandaag.avrotros.nl/item/het-einde-van-de-isoleercel/

Natuurlijk ben ik erg trots op deze uitzending, en de erkenning van het leed waar velen mee te maken hebben (gehad). Ik ben heel blij dat de media aandacht geeft aan dit onderwerp. Het is fijn om te zien dat alle inspanningen van de laatste jaren nu toch vruchten beginnen af te werpen. De discussie over het uitbannen van dwang in de zorg is weer volledig actueel.

Het feit dat Dick Leurdijk (VN-deskundige van Clingendael) in de uitzending bevestigt “dat Nederland absoluut een gele kaart heeft gehad voor dwangtoepassingen in de GGZ” is superduidelijk: Er moet iets veranderen, want dit kan zo echt niet. Ook zegt hij dat mijn klachten over mensenrechtenschending door dwang in de GGZ “echt een serieuze zaak is die op het diplomatieke niveau verder wordt afgehandeld”. Dat hoop ik. Het is echt fijn dat de hele procedure bij de Verenigde Naties door de EenVandaag en diverse experts wel serieus genomen wordt – ondanks de bittere, afwijzende reactie van de Nederlandse Staat op de brief van de Speciale VN-Rapporteurs, waarbij de Nederlandse Staat te kennen geeft dat zij mijn klachten niet willen onderzoeken-. Gelukkig geven andere mensen er blijkbaar wel wat om. Dat doet me echt goed.
Ik heb heel veel fijne positieve reacties gekregen op de uitzending, echt hartverwarmend. En via social media (zoals facebook) zijn er veel discussies gaande over het uitbannen van dwang in de zorg. Het onderwerp is dus actueel en komt uit de taboesfeer. Mensen geven er iets om, en het houdt de gemoederen bezig. Het is fijn om te zien dat de uitspraken van de Verenigde Naties dus uiteindelijk WEL effect hebben in Nederland (ook al is de officiele reactie van de Staat negatief). De publieke erkenning is ook erkenning, en het gaat er uiteindelijk om dat de praktijk verandert, en niet alleen de mooie woorden op papier. De publieke opinie is dus zeker zo belangrijk.

Het is mooi om te zien welk effect onze (internationale) acties hebben: Het is landelijk nieuws! Ik ben erg benieuwd naar het verdere vervolg van deze procedure en consternatie. Hopelijk leidt dit alles ertoe dat dwang in de zorg nu echt zo snel mogelijk afgeschaft wordt.

De brief van de Speciale VN-Rapporteurs is uiteraard een bijzondere mijlpaal in mijn leven. Deze erkenning is niet alleen belangrijk voor mij persoonlijk, maar is tevens een belangrijke mijlpaal voor ons allemaal. De brief van de Speciale VN-Rapporteurs spreekt immers van “remedy and redress to all victims”. Op dit moment probeer ik daarom om in Nederland een groepsproces te bewerkstelligen, zodat alle slachtoffers van dergelijke mensenrechtenschendingen gehoor kunnen vinden. Het idee wordt onverwacht goed ontvangen door enkele juristen, en dat stemt zeer hoopvol. Het is nog te vroeg om hierover in details te treden, maar we hopen dat het gaat lukken om recht te doen aan alle slachtoffers van dwang in de GGZ.

“wordt vervolgd” 😉

Voor meer informatie over de brief van de Speciale VN-Rapporteurs, zie eerdere berichtgeving op deze blog: https://tekeertegendeisoleer.wordpress.com/2014/03/23/vn-waarschuwt-voor-mensenrechtenschendingen-in-de-nederlandse-psychiatrie/